Boderuimte expositie
Iedere zes weken is er werk te zien van één van de huurders van de Transformatie. Dit keer zien we werk van een cursist van Jan Meijering
Walter van Wingerden
China reis - installatie in olieverf en acryl op linnen en katoen (2017-18)
10 maart t/m 15 april 2018.
Opening op zaterdag 10 maart om 15.00u , door Jan Meijering (zie onder)
Hoe verbeeld je als schilder ruimte en tijd? Ik heb in 2016 een reis gemaakt door een bergachtige provincie van China (Guizhou). Hoe breng ik beelden van die reis bij elkaar? Zodat je ook als toeschouwer die reis maakt. Zodat je de beelden vanuit verschillende hoeken kunt bekijken, er tussen door kunt lopen, er in opgenomen kunt voelen.
In China kocht ik van een vrouw een strook katoen, 40cm breed, 12 meter lang. Ik knipte uit geprepareerd linnen een strook met dezelfde maten. En schilderde in ultramarijn blauw een impressie van het landschap. Ik hing de paarse lap in lussen over een ronde stok, zoals ik ze op reis honderden malen zag hangen. In elk(e) stad, dorp, gehucht hingen die blauwe lappen te drogen tegen de achtergrond van de donkerbruine houten huizen. Een scherpe en rijke kleurcombinatie. Vele malen op mijn netvlies, voorgoed in mijn hoofd. Een beeld dat ik koester. De geschilderde linnen lap hing ik eveneens in lussen over een ronde stok, gekruist met de eerste. Zodat de landschap-impressie zich mengt met met het glimmend paars van het katoen.
Ik was nog niet uitgeschilderd. De dorpen met hun donkerbruine houten huizen! De rijst die te drogen hangt! Ik verbeeldde ze op 7 stroken geprepareerd katoen, 40 cm breed, 200 cm lang. Als je ze op een rij hangt zie je zowel contrasterende beelden als van strook tot strook doorlopende beelden. De toeschouwer mag de stroken verhangen en omkeren. Precies zoals je reist. Het ene beeld na het andere trekt aan je voorbij. Als je naar buiten blijft kijken zie je de overgangen. Maar soms mis je die, zodat het ene beeld abrupt wordt gevolgd door een ander. Ook na thuiskomst zijn het vooral losse beelden die je zelf in je hersens weer moet aaneensmeden tot een doorlopend filmverhaal. De bode-ruimte van de Transformatie heeft aan twee zijden ramen. De doeken zijn zo opgehangen dat ze ook van buiten zijn te zien.